Intussen schiet het al aardig op met de "TinkerBell". Het is me al gelukt om een signaal van de zender- naar de ontvanger te sturen en het plaatsen van een tweet (van @ArduinoDeurbel) vanaf de Wifi shield van de Arduino werkt ook.
De volgende zaken staan nog op mijn to do lijst:
De Arduino laten reageren op specifieke tekst (hashtags) in mentions aan @ArduinoDeurbel.
Een oplossing vinden voor het probleem dat de Twitter software op de Arduino slechts maximaal 90 karakters kan tweeten.
Het signaal dat de deurbel wordt verzonden "sniffen" en een Arduino sketch schrijven die dit signaal ook kan verzenden. Het sniffen gebeurt door middel van een circuit dat RF signalen opvangt en doorzendt naar de Line In ingang van de geluidskaart van een computer. Door dit signaal met Audacity op te nemen kan ik precies achterhalen op welk moment welk signaal wordt verzonden.
Zodra alles werkt schrijf ik weer een uitgebreide handleiding!
Wanneer een ondervraagde nee als antwoord geeft, weten we niet of dit het antwoord op vraag 1 of 2 is. Maar wat we wel kunnen berekenen, is de kans dat iemand zijn handen niet wast wanneer het antwoord ja is. Met andere woorden: als iemand ja antwoordt, wat is dan waarschijnlijker: dat hij wel of geen handenwasser is? Of maakt het geen verschil? En hoe zit dat als het antwoord nee is?
Ik had er nooit zo bij stilgestaan, maar in elk huishouden zijn behoorlijk wat apparaten te vinden die gebruik maken van (draadloze) radiosignalen:
Weerstation
Deurbel
Speelgoed, zoals op afstand bestuurbare auto's
Stopcontact met afstandsbediening
Huisalarm
Autosleutel
Garagepoort
Toen ik een tijdje geleden een nieuwe - draadloze - deurbel kocht, bedacht ik me dat met de juiste elektronica zo'n ding ook vast wel door een Arduino kan worden aangestuurd. Maar wat zou je er dan verder voor leuks mee kunnen doen? Omdat ik ook nog een WiFi shield tot mijn beschikking heb nu mijn leerlingen het toch niet meer gebruiken, dacht ik: laat ik eens gaan proberen de bel via internet te bedienen. En wel via Twitter! Een tweet plaatsen wanneer iemand op de bel drukt, maar daarnaast ook via Twitter de bel laten luiden.
Dit is deel 2 van 3 uit de serie artikelen over randomised response en de wet van Bayes. Deel 1 vind je hier.
Het volgende is je waarschijnlijk al opgevallen. Als iemand het antwoord nee geeft weet je welke vraag hij beantwoord heeft, namelijk de gênante vraag. Hoewel het natuurlijk niet zo erg is om nee te antwoorden, is de enquête hierdoor toch niet helemaal anoniem, wat toch wel bezwaren zou kunnen opleveren. Daarom kijken we nu naar een andere aanpak.
Dit artikel gaat over een zeer gevoelig onderwerp. We willen een groep mensen namelijk een vraag stellen waarop het antwoorden van ja erg gênant zou zijn, bijvoorbeeld “Peuter je wel eens in je neus?” Niet iedereen zal eerlijk antwoord geven op die vraag. Toch is mogelijk om te achterhalen hoeveel mensen ja zouden zeggen in het geval ze eerlijk zouden antwoorden.
